„Anie” w ankietach

   W roku 1932 wprowadzono w Polsce gruntowną reformę szkolnictwa. Nowy system oświaty miał na celu przede wszystkim pogodzić różnice w programie nauczania i strukturze administracyjnej, jakie istniały w szkolnictwie po tym, jak kraj odzyskał niepodległość. Reforma przyniosła także znowelizowane programy nauczania. Po roku funkcjonowania nowych reguł, nadszedł czas na pierwsze podsumowania – Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego rozesłało do nauczycieli języka polskiego ankiety, których wyniki miały pokazać, jak realizowano zreformowany program. Analizy tych ankiet przedstawił Juliusz Kijas w sprawozdaniu „Nauczanie języka polskiego w klasie I gimnazjum w świetle praktyki szkolnej”, które w formie referatu wygłoszone zostało na lokalnej konferencji metodycznej w roku 1934.

   W tym sprawozdaniu interesujący jest dla nas ranking „poczytności lektur z listy ministerjalnej”. Poza czytankami, uczniowie pracowali także nad „lekturą większych całości”, które nauczyciel wybierał wśród tytułów zalecanych przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Wyniki ankiet wskazują, że Ania z Zielonego Wzgórza czytana była przez uczniów 33 klas objętych ankietyzacją (na 140 wszystkich klas opisanych przez nauczycieli), co daje powieści 7 miejsce w rankingu, zaś Ania z Avonlei (!) była „przerabiana” w 8 klasach z okręgu (16. miejsce).

   Nauczyciele mieli także za zadanie ocenić zainteresowanie młodzieży lekturami. Pomimo, jak zaznaczają analizujący wyniki ankiety, „niejasnych odpowiedzi”, ustalono, że w tej kategorii Ania z Zielonego Wzgórza plasuje się na 4. miejscu, tuż za Anielką, Quo vadis i Małą Dorrit.

• ze zbiorów Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej, Muzeum. Czasopismo pedagogiczne, poświęcone sprawom wychowania, nauczania i organizacji szkolnictwa, R. L, zeszyt I, 03.19.1935, 38-55