O "Aniach" w ministerialnej publikacji

   Zabrałam się za porządkowanie informacji dotyczących Ani z Zielonego Wzgórza jako szkolnej lektury. Zanim jednak przygotuję o tym wpis, poznajcie recenzje dwóch pierwszych powieści z cyklu, na jakie natknęłam się w Spisie książek poleconych do bibljotek szkolnych. Publikację przygotowała w 1929 roku Komisja oceny książek do czytania dla młodzieży szkolnej działająca przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Miała ona pomóc w doborze i katalogowaniu książek dla młodzieży uczącej się w szkołach powszechnych, gimnazjach i seminariach nauczycielskich. Nazwisko pisarki zapisano tu jako: "Montgomerry L. M."

   O Ani z Zielonego Wzgórza:

   Jedenastoletnia Ania zostaje przysłana przez przytułek sierot do cichego domu na Zielonem Wzgórzu na wyspie św. Edwarda. Dziewczynka, trochę egzaltowana i porywcza, ale szczera, dobra, wrażliwa na piękno i obdarzona bogatą fantazją zyskuje odrazu życzliwość starego Mateusza, a potem i jego siostry Marji. Do życia tych ludzi dobrych, ale oddanych wyłącznie szarym obowiązkom codziennym, Ania wnosi promień poezji i radości i staje się jego osią. Życie Ani na Zielonem Wzgórzu jest treścią książki. Po śmierci Mateusza Ania poświęca swe marzenia, ażeby osłodzić samotność siostry zmarłego, zrzeka się stypendjum, które jej dawało możność kształcenia się. Nic jednak nie jest w stanie przytłumić w niej radości życia. Książkę zamyka jej wykrzyknik: „Życie jest piękne!"

   Żadnej wyraźnej tendencji moralnej w książce niema, ale całe opowiadanie stoi na wysokim poziomie etycznym. Napisane jest z doskonałem odczuciem i znajomością młodzieży, czyta się z niesłabnącem zainteresowawaniem.

   Wydanie piąte książki przedstawia się dobrze.

O Ani z Avonlea:

   Bohaterka „Ani z Zielonego Wzgórza" ukazuje się tu w nowej roli jako nauczycielka w tejże szkole, w której sama otrzymała początkową naukę. W pracę swą wnosi znany nam zapał, wiarę, miłość do ludzi i bujną czarodziejską fantazję. Rozmaitość indywidualnych typów dziecięcych, z któremi ma do czynienia, kłopoty wychowawcze i sposoby, do jakich się ucieka, by na nie zaradzić, czynią z tej książki bardzo zajmującą, lekturę także dla wychowawców. Przez cichy wiejski świątek, w którym żyje Ania, przesuwają się całe galerje postaci ludzkich z ich słabostkami, dziwactwami, błędami. Wszystko to tchnie prawdą, a opromienione jest słonecznym humorem, szczerą radością życia i wiosenną poezją.

   Ania po dwóch latach pracy w wiejskiej szkole żegna Avonlea, by pojechać na uniwersytet do Redmond.

   Książeczka jest napisana z prawdziwym talentem, nie ma jednak tak wybitnej wartości, jak „Ania z Zielonego Wzgórza". Przekład naogół poprawny; trafiają się jednak dość poważne usterki językowe.

• ze zbiorów Dolnośląskiej Biblioteki Cyfrowej
• zachowałam oryginalną pisownię i styl